Η παραμονή του θυμαρίσιου μελιού στις κηρήθρες και η μετέπειτα φυσική ανάμιξή του με το πευκόμελο, αποτελούν μια πάγια τοπική μέθοδο παραγωγής ενός ξεχωριστού προϊόντος
Οι Μελισσοκομικοί Σύλλογοι Ανατολικής Κρήτης, Λασιθίου και Χανίων καθώς και οι Μελισσοκομικοί Συνεταιρισμοί Ηρακλείου και Ρεθύμνου υπέβαλαν στη Δ/ νση Συστημάτων Ποιότητας, Βιολογικής Παραγωγής & Γεωγραφικών Ενδείξεων του ΥΠΑΑΤ (Τμήμα ΠΟΠ-ΠΓΕ-ΕΠΙΠ &
άλλων Συστημάτων Ποιότητας) αίτηση καταχώρισης της ονομασίας “ΠΕΥΚΟΘΥΜΑΡΟΜΕΛΟ ΚΡΗΤΗΣ” στο Ενωσια- κό Μητρώο ΠΟΠ-ΠΓΕ ως Προατατευόμενη Ονομασία Προέλευσης. Η συγκεκριμένη αίτηση αφού αξιολογήθηκε από το ΥΠΑΑΤ δημοσιοποιήθηκε (απόφαση αρ. 261611 /2007 ΚΥΑ (ΦΕΚ 406Β) στην ιστοσελίδα του Υπουργείου: www.minagric.gr/index.php/el/for-farmer-2/2012-02-02-07-52-07/enstaseis).
Μετά το πρώτο δεκαήμερο του Μάΐου η αίτηση θα αποσταλεί για δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εάν εντός τριών μηνών δεν υπάρξουν ενστάσεις τότε η χώρα μας θα αποκτήσει το δεύτερο μέλι ΠΟΠ.
Το ΠΕΥΚΟΘΥΜΑΡΟΜΕΛΟ είναι φυσική ανάμιξη η οποία προέρχεται, είτε από τη συνύπαρξη όψιμα ανθισμένων θυμαριών με τις μελιτοεκρίσεις του πεύκου, είτε από τον ιδιαίτερο τρόπο εκμετάλλευσης των μελισσιών που ασκούν οι Κρήτες μελισσοκόμοι. Συγκεκριμένα, τους μήνες Ιούνιο-Αύγουστο η πλειονότητα των μελισσιών στην Κρήτη μεταφέρεται στους θυμαρότοπους που καλύπτουν τις περισσότερες περιοχές της Κρήτης (Νότιο και Βόρειο Ρέθυμνο, Χώρα Σφακίων, Ψηλορείτης, Λευκά Όρη, Ομαλός, Ακρωτήρι, Ν. Λασιθίου, Ιεράπετρα, Σητεία και άλλες περιοχές). Στα στεφάνια του γόνου το θυμαρίσιο μέλι παραμένει γιατί οι μελισσοκόμοι δεν τρυγάνε πλαίσια με γόνο. Αργότερα, όταν τα μελίσσια μεταφερθούν στα πεύκα, για να εκμεταλλευτούν τις μελιτώδεις εκκρίσεις, από τον εργάτη, ο γόνος περιορίζεται λόγω απουσίας γύρης και φυσικού ενστίκτου των μελισσών και οι κηρήθρες με τα στεφάνια θυμαρίσιου μελιού συμπληρώνονται με πευκόμελο. Ο πρώτος τρύγος από τα μελίσσια αυτά, προέρχεται από την ανάμιξη του θυμαρίσιου μελιού και του πευκόμελου και το προϊόν είναι γνωστό ως ΠΕΥΚΟΘΥΜΑΡΟΜΕΛΟ ενώ ο δεύτερος τρύγος δίνει το καθαρό πευκόμελο.
Η παραμονή του θυμαρίσιου μελιού στις κηρήθρες και η μετέπειτα φυσική ανάμιξή του με το πευκόμελο, αποτελούν μια πάγια τοπική μέθοδο παραγωγής ενός ξεχωριστού προϊόντος. Η διαδικασία αυτή ενισχύεται από τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στο νησί. Δηλαδή, την ταυτόχρονη παρουσία των φυτών θυμαριού και των μελιτοεκρίσεων του πεύκου, την ενίσχυση του αρώματος του προϊόντος απο τη- παρουσία πληθώρας αρωματικών φυτών, την επίδραση των ξηροθερμικών συνθηκών που συμβάλουν στην αύξηση του αρώματος στο νέκταρ και τέλος τη συμπεριφορά των μελισσών, τόσο κατά την μετατροπή του νέκταρος σε μέλι, όσο και την αποθήκευσή του στις κηρήθρες.
ΠΕΥΚΟΘΥΜΑΡΟΜΕΛΟ συλλέγεται επίσης και σε αρκετές περιοχές της Κρήτης (Βορίζια, Γέργερη, Σελάκανο, Ανώπελη, κ.ά) όπου το όψιμο θυμάρι ανθίζει παράλληλα με τις μελιτώδεις εκκρίσεις του πεύκου με αποτέλεσμα οι μέλισσες να συλλέγουν ταυτόχρονα μελιτώδεις εκκρίσεις του εργάτ και νέκταρ θυμαριού.
Η φυσική ανάμιξη δασόμελου (πευκόμελου) με θυμάρι δημιουργεί μια ξεχωριστή κατηγορία μελιού, ένα ιδιότυπο προϊόν, το οποίο συνδυάζει την ήπια γεύση του πευκόμελου με το έντονο αρωματικό προφίλ του θυ μαριού και χαρακτηρίζεται από την παρουσία των κρητικών φυτών. Όπως πληροφορούμαστε το προϊόν θα έχει και αυστηρά ποιοτικά κριτήρια τα οποία παράλληλα με την πιστόποίηση, θα το απογειώσουν στην ελληνική και διεθνή αγορα. Ευχόμαστε να ολοκληρωθεί η επιτυχία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, συγχαίρουμε τους μελισσοκομικούς φορείς της Κρήτης για την μεγάλη τους επιτυχία και ευχόμαστε η προσπάθειά τους να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλους φορείς του κλάδου προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση.
ΠΗΓΗ ι ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΙΟΥΝΙΟΥ ΜΑΙΟΥ