Στους μήνες αυτούς, αξιοποιούμε την πλούσια καλοκαιρινή ανθοφορία και προετοιμάζουμε τα κατάλληλα δοχεία και το χώρο αποθήκευσης του μελιού.
Η νεκταροέκκριση περιορίζεται από τις αυξημένες θερμοκρασίες και τη μείωση της εδαφικής υγρασίας, της γύρης και του πληθυσμού, που με την έντονη προσπάθεια συλλογής έπαθε ανάλογη φθορά. Επομένως τα μελίσσια χρειάζονται βοήθεια για συντήρηση και την αναπλήρωση της φθοράς τους.
Οι φθορές σε μελισσοκομικό δυναμικό μετατρέπονται σε εισόδημα, οι όροφοι γεμίζουν με μέλι και πρέπει να αποσύρονται ,για αποθήκευση της παραγωγής.
Οι φυγοκεντρισμένες κηρήθρες επανατοποθετούνται χωρίς καθυστέρηση στα μελίσσια, για να διορθωθούν οι φθορές τους και να γλύψουν οι μέλισσες τα μέλια, για ενδυνάμωσή τους. Προσοχή όμως,η επιστροφή των πλαισίων να γίνεται αργά, όταν σουρουπώνει ,για να μην προκύψει λεηλασία. Όμως όταν υπάρχει νεκταροέκκριση και κίνηση συλλογής μπορεί να επιστραφούν και προς το βράδυ.
Πλαίσια με αβγογέννα και ανοιχτό γόνο τοποθετούνται στη βάση.
Ο σφραγισμένος τινάζεται να πέσουν οι μέλισσες στη βάση μαζί με τη βασίλισσα που την περιορίζουμε κάτω, με διάφραγμα βασίλισσας,να γίνει η οργάνωση της γονοφωλιάς, ενώ το πάνω πάτωμα ο όροφος να παραμείνει μελιτοθάλαμος. Με αυτό το τίναγμα των πλαισίων δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για τη βασίλισσα, όταν το τίναγμα γίνεται κατά τη διάρκεια τη αφαίρεσης των πλαισίων. Και δεν παίρνουμε πλαίσια με γόνο.Τους κλειστούς τους τινάζουμε και τους αφήνουμε στο μελιτοθάλαμο να ξεγονιάσουν,ενώ τους ανοιχτούς τους τοποθετούμε στη γονοφωλιά .
Από τα μέσα Ιουλίου το μέλι του Βαμβακιού δεν προέρχεται από τα άνθη του, αλλά από τα εξωανθικά νεκτάρια ,που βρίσκονται στον πράσινο κάλυκα ,κάτω από τα άνθη.Αυτά όμως δίνουν λίγες μέρες ή ώρες νέκταρ, πριν το άνοιγμά τους και διαρκεί μέχρι να αλλάξουν χρώμα ,τα άνθη, προς το ροδοκόκκινο, αν και δεν το προτιμούν. Στα βαμβάκια όμως γίνεται ψεκασμός, όπως και σε άλλες καλλιέργειες της περιοχής, σε ποσότητες και ώρες ανεξέλεγκτες, που σε ακτίνα δράσης του φυτοφαρμάκου θανατώνονται μέλισσες και όσες έχουν ψεκαστεί είναι αδύναμες να ξεφορτώσουν τη συλλογή τους. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι μέλισσες γίνονται επιθετικές. Πρέπει να προσπαθήσουμε: Να μάθουμε το πρόγραμμα ψεκασμσμών ,για προφύλαξη, και το είδος του φυτοφαρμάκου που χρησιμοποιείται. Και να προωθήσουμε τη σκέψη των καλλιεργητών ,για προστασία του περιβάλλοντος και των μελισσών, που χωρίς αυτές δεν γίνεται καρπόδεση και δεν θα προκύψει παραγωγή βαμβακιού.
Η κατακόρυφη αύξηση της θερμοκρασίας μειώνεται με το σκίασμα των κυψελών, που μπορεί να γίνει με την τοποθέτησή τους σε σκιές δέντρων, ή με χορτάρια χλωρά, που θα καλύψουν το τσίγκο του καπακιού και θα πλακωθούν με πέτρα.Και προσοχή, τα μελίσσια με τον καύσωνα θέλουν καθαρό νερό κοντά τους. Ένα βαρέλι με κρουνό,που να στάζει σ’ ένα λεπτό λούκι διαδρομής ζικ-ζακ και να καταλήγει σε ρηχό δοχείο ,που βάλαμε επιπλέοντα τεμάχια μπλε ρουφμέϊτ,αφρολέξ, αυτά τα μονωτικά φύλλα της οικοδομής .Δεν προτιμούν το τρεχούμενο νερό, από φόβο. Και το ψάξιμο για νερό, τις εξαντλεί.Και για τις μεταφορές μελισσιών αντικαθιστούμε τα καπάκια με κουμπωτές σίτες αερισμού. Προσοχή και στο καπνιστήρι, για κίνδυνο πυρκαγιάς. Και οπωσδήποτε αποφεύγουμε κάθε θεραπεία για να μην μολυνθεί το μέλι.
Αυτήν την εποχή προκύπτουν και σηψιγονίες, που πρέπει να καταστραφεί το μολυσμένο μελίσσι . Τα πλαίσια και η κυψέλη με βρέξιμο και στη συνέχεια με φλόγιστρο ή εκτόξευση οινοπνεύματος και ανάφλεξή του ,ώστε να γίνει αποτέφρωση .Και η κυψέλη αν είναι και παλιά ,να μη ξαναχρησιμοποιηθεί,αλλά να καταστραφεί με τον ίδιο τρόπο και να επιχωματωθεί.
Η ασκοσφαίρωση περιορίζεται με δυνατά μελίσσια, αλλά και με απομάκρυνση των παλαιών, μαύρων, κηρηθρών.
Κάθε τροφοδοσία αυτήν την εποχή λογίζεται νοθεία του μελιού. Και δεν χρησιμοποιούμε βανίλια του εμπορίου ,γιατί έχει ανεβασμένο το HMF. Η τροφοδοσία με 1 ζάχαρη και 2 νερό σε μικρές ποσότητες ,100 γραμ.μόνο για διέγερση της γέννας και όχι αποθήκευση. Αυτή διαρκεί 15 ημέρες πριν την αρχή της ανθοφορίας.
Να μην ξεχνάμε την αντικατάσταση των βασιλισσών στην αρχή του δεύτερου φθινοπώρου της ζωής τους, ώστε να αναπτυχθούν φθινοπωρινά. Και να διαχειμάσουν με νέα βασίλισσα. Η εφαρμογή σε όλο το μελισσοκομείο απλουστεύει τη διαδικασία. Διαφορετικά θα χρειαστεί μαρκάρισμα των βασιλισσών, με χρώμα στη ράχη τους (υπάρχει ανάρτηση). Σε καύσωνα μπορεί να προκύψει απώλεια μελισσιών ή γόνου, όπως και φθορά σε κηρήθρες και πρέπει οι πόρτες να είναι ανοιχτές και ένα λεπτό ξυλάκι ανάμεσα στο καπάκι και την κυψέλη, να μένει χαραγή αερισμού, βοηθάει, χωρίς να περνούν οι μέλισσες.
Οι βοσκές στην Ελλάδα είναι ανάλογα με την περιοχή. Το θυμάρι, ο έλατος και το πρώτο βάρεμα του πεύκου. Το βαμβάκι και ο ηλιάνθος ΟΧΙ αν δεν βεβαιωθούμε ότι δεν γίνεται χρήση νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων. Αυτά τα επικίνδυνα εντομοκτόνα είναι το Ιμιντακλοπρίλ, το Θιαμεθοξάμ και το Κλοθιανιντίν και άλλα (υπάρχει ανάρτηση). Οι σπόροι τους για σπορά είναι επικαλυμμένοι με νεονικοτινοειδή δηλητήρια , που είναι διασυστηματικά ,δηλαδή απορροφούνται από τον οργανισμό του φυτού και μολύνουν και τα προϊόντα, με αθροιζόμενες υποθανατηφόρες μικρές δόσεις. Από το Δεκέμβρη του 2013 και προσωρινά για 2 χρόνια απαγορεύτηκαν.Πώς όμως εξασφαλίζεται η τήρηση της απαγόρευσης, που χρειάζεται οργάνωση και αυτή, πώς να γίνει ,όταν η εκπροσώπησή μας στην Ευρώπη,απείχε από τη ψηφοφορία να καταργηθούν αυτά τα επικίνδυνα νεονικοτινοειδή ,διασυστηματικά σκευάσματα των ισχυρών αγροχημικών εταιρειών (υπάρχει αναλυτική ανάρτηση βασιζόμενη σε έκθεση της GREEN PEACE) .Δείτε το ευρετήριο των άρθρων μας.
Στο θυμάρι τον Ιούλιο πρέπει να χρησιμοποιηθούν διαφράγματα περιορισμού της βασίλισσας κάτω, για να αποφύγουμε τα πλαίσια μελιού ,μαζί με γόνο, που δεν πρέπει και πώς να ξεμελιστούν. Όσα πλαίσια έχουν μέλι και γόνο πρέπει να μεταφερθούν σε όψιμο θυμάρι και να ξεγονιάσουν εκεί.
Τα μελιτώματα του πεύκου ξεκινούν από τα τέλη του Ιουλίου με αρχές Αυγούστου και στο πρώτο βάρεμα τα μελίσσια είναι ακόμη αδύνατα .Οπότε αν γίνει μεταφορά θα κουραστούν και θα φθαρούν, χωρίς να αποδώσουν στο δεύτερο βάρεμα, που είναι σπουδαιότερο και κρατεί μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη αρχές Οκτώβρη. Πρέπει να γίνει φροντίδα των μελισσιών, για ενδυνάμωσή τους και εκμετάλλευση του δεύτερου βαρέματος του πεύκου.
Γενικά, τρυγάμε μέλι ώριμο, που έχει την απαραίτητη ύγρασία και τον μεγαλύτερο αριθμό ενζύμων. Πρακτικά αυτό γίνεται με αφαίρεση πλαισίων σφραγισμένων κατά τα 2/3. Αλλά να μην στάζει το υπόλοιπο ανοιχτό του 1/3. Και κηρήθρες με μέλι και γύρη δεν τρυγούνται, γιατί εμποδίζεται το φιλτράρισμα του μελιού και επιταχύνεται η κρυστάλλωσή του.
Αυτή την περίοδο χρειάζεται προσοχή για τις λεηλασίες ,που τα δυνατά μελίσσια προσπαθούν να πάρουν το μέλι από τα αδύνατα. Επομένως οι μελισσοκομικές επεμβάσεις πρέπει να είναι σύντομες και τελείως απαραίτητες και η τροφοδότηση να γίνεται τις βραδινές ώρες, να περιορίζεται η είσοδος της κυψέλης των αδύνατων μελισσιών ή με βρεγμένο πανί και στην ανάγκη ας γίνει απόσυρση του μελισσιού μακριά κάποια χιλιόμετρα για να σωθεί.
Στις ανθοφορίες το θυμάρι είναι το βασικό. Μετά τον τρύγο του έλατου χρειάζεται μεταφορά σε περιοχή με νέκταρ και γύρη ώστε να γίνει ανανέωση στα μελίσσια, για να μεταφερθούν στα πεύκα. Αρκεί να έχει μεσολαβήσει βροχή ,για να υπάρχει υγρασία. Η καστανιά είναι πλούσια σε γύρη και νέκταρ και δυναμώνει τα μελίσσια, αλλά χωρίς βροχή γίνεται τοξική η γύρη της για τα μελίσσια.
Στον πεύκο μεταφέρουμε μελίσσια δυνατά σε πληθυσμό και γόνο. Η μεταφορές από το βαμβάκι στο πεύκο να αποφεύγονται , γιατί η έλλειψη γύρης εξασθενεί τα μελίσσια. Πρέπει πρώτα να περάσουν από γυρεοφόρες βοσκές τον Σεπτέμβρη, πριν να πάνε στο πεύκο.
Η επιθετικότητα των μελισσιών κατά τον τρύγο, πρέπει να ελέγχεται με ψεκασμό νερού και όχι με καπνό ,που αφήνει μυρωδιά καπνίλας στο μέλι. Μετά τον τρύγο, τα μελίσσια πρέπει να δυναμώσουν με γύρη, να αυξηθεί ο γόνος, για να αντικαταστήσει το γηρασμένο και καταπονημένο πληθυσμό των εργατριών της κυψέλης,που δούλεψαν σκληρά στην προηγούμενη νομή τους.
Εχθροί και ασθένειες του Καλοκαιριού: Η μείωση του γόνου κάνει αισθητή την παρουσία των βαρρόα πάνω στις μέλισσες και βλέπουμε συρρικνωμένα φτερά πάνω τους. Αν λοιπόν δεν έχει γίνει τρύγος, χορηγούμε 1-2 πλαίσια γύρης και διεγερτική για ενίσχυση και μετά τον τρύγο γίνεται θεραπεία. Κηρήθρες, που δεν καλύπτονται από μέλισσες, πρέπει να απομακρύνονται ,γιατί αναπτύσσουν κηρόσκορο.
Ο μελισσοκόμος γενικά δεν πρέπει να στοχεύει μόνο στην αφαίμαξη ,αλλά και στην προσπάθεια ανάπτυξης του μελισσοκομείου, χωρίς να χάνει τις ευκαιρίες ,που πάντα προσφέρει η φύση. Και έτσι οι κόποι του θα αμείβονται σταθερά και σε βάθος χρόνου